Bugun o gun!
Sesini duyamamak o kadar zor ki. Kafam karistiginda, gozume yas doldugunda arayamiyorum seni. Merak etme sakin, gulmeye de calisiyorum ama kizma yalan soyluyorum herkese iyim diyorum. Senden bahsettiklerinde susuyorum Erdem, konusamiyorum!!!
Seni nasil ozledigimi kimseye anlatamiyorum. Sen beni bilirsin, bu ben degilim oyle degilmi? Keske bana nasil herseyi ogrettigin gibi
bir de bana bu aciya nasil dayanilcagini ogretseydin!!!
Ruyalarimda sariliyorum sana basini oksuyorum, kokluyorum seni, bazen hic konusmadan bakiyorsun, kirginmisin bana yoksa? Ne olur kizma hic kirilma. Yerine kimseyi koyamam, koydurmam asla!
Bazen okadar cok bagirmak istiyorumki, son bir kez sarilyim sana hosckal diyeyim...
Insanlari uzmekten cok korkuyorum ama hic acimam da yok insanlara yeri geldiginde. Sen gittin gideli de iyice hircinlastim.
Canli renklerimin hepsi eksik. Demek siyah beyaz da yasanabiliyormus...
8-12-12
Esra schreef op december 8, 2016 om 12:07 pm:
Çök özledim!!! ??
Şengül halan schreef op december 8, 2016 om 12:43 am:
Erdoşum seni nasıl özledik bir bilsen ❤️❤️❤️❤️❤️❤️
Hatice ablan schreef op december 8, 2016 om 12:27 am:
Özledimmmmm be Erdossss ❤️
Merve schreef op december 8, 2016 om 12:25 am:
Çok özledim çok......
Annen schreef op december 7, 2016 om 11:50 pm:
Başında örgüden şapkan, nede yakışırdı sana. Siyah kışlık montun, omuzunda kahverengi converse okul çantan. Sessizce mutfak kapısının camına yaslanmış bana bakışın. Hep korkuturdun beni. Korkmamdan zevk alıp, gülüşün. Kızgın bir şekilde kapıyı açıp üstüne yürümem, katılarak gülmen. Hep aklımda. Herkezin evladı tatlıdır ama sen başkaydın ERDOŞUM. Anne ne pişirdin? Karnım çok açıktı demelerin!! SEN geçekten çok farklıydın. Hastalığından dolayı birden olgunlaşmıştın. Yaşıtlarından çok farklı düşünürdün. "Anne, ben sizi ve ailemi çok seviyorum derdin" Sevinirdik hayata tutuldun diye. Bilemedik, anlayamdık yavrum içinin kan ağladığını. Meğer bizi mutlu etmek içinmiş. Ya biz, biz uyumuşuz, görmemişiz senin mutsuzluğunu OĞLUM!!!
Annen schreef op december 7, 2016 om 11:12 pm:
Saat 02.30
Sen yat dedin anne. Bende anlından öptüm, çıktım odama. Son konuşmamızmış, son öpüşümmüş!!! Gözlerimi açtım bağrışlar, çığlıklar uyandırmış beni. Babanmış, şaşırmış, kendini kaybetmiş bir şekilde. ""Erdem öldü, erdem öldü"" . Nefes alamıyorum, yataktan kalkamıyorum , sadece babana bakıyorum. Merdiveni indim, oturma odasında polisler. Bana " gecondoleerd" dediler. Uyanmaya çalışıyorum, allahım ne kötü rüyaymış dedim". Direndim, çook uzaklardan konuşmalar, telsizler, ve yine polisin sesi. Gercekmiş!!!!
Saat 03.30
Biz her gün bu gecedeyiz, dört yıl boyunca. Bu acı bitermi dersin ERDEM.
Gamze schreef op december 7, 2016 om 4:04 pm:
Seni cok özlüyoruz Erdem.. herzaman yengecim diyip dururdun, dün gibi kulaklarimda.. biliyorum ve hissediyorumki sende hep bizimlesin ❤.
Ebru schreef op december 7, 2016 om 3:06 pm:
Keske hersey eskisi gibi olsaydi...
sen ölmeseydin! biz buyumeseydik
Annen schreef op december 6, 2016 om 9:28 pm:
Biz uyurken sen hayatını çizmişsin. Nasıl, ne zaman biteceğinide biliyormuydun. Yükün ne kadar ağırmış yavrum, ortak etseydin benide, beraber taşısaydık.
Renmah schreef op november 26, 2016 om 3:49 am:
Grote vriend met een kleine hart, er is geen dag voorbij gegaan dat ik niet aan jou gedacht heb. Net als iedereen ben je continue in onze gedachtes. Geniet van het leven zei je altijd. En dat deed je ook, alleen helaas werd het je teveel grote vriend. We missen je, ik hoop dat je, je rust hebt gevonden daar boven en dat je niet meer de pijn hebt die je voorheen had. Rust zacht mijn vriend. We missen je ! Je zal nooit vergeten worden !